— najedź, by rozwinąć pergamin —
Freddy,
żywię głębokie nadzieje, że głowa ― po naszym ostatnim spotkaniu ― nie boli Cię aż do tej pory, bo okoliczność zrodziła przypadek, a przypadek ― okazję, do kolejnej, rzecz jasna, celebracji. Nie mam całkowitej pewności, co możemy świętować tym razem, wiem jednak, że jeśli potrzebujesz do tego stosownej motywacji, jakaś znajdzie się na poczekaniu. Tym razem, zamiast kiszenia się u Ciebie ― gdzie buja, trochę wali panią Szczupakową, a po alkoholu nietrudno wypaść za burtę ― zapraszam Cię, dwudziestego wieczorem, do londyńskiego pubu, którym zarządza mój kumpel. Przechodząc od słowa do słowa z Twoją siostrą uznaliśmy, że warto pielęgnować powstałe zażyłości ― ponoć ma do nas dołączyć z koleżanką, znowuż inną niż ostatnio. Ubierz się jakoś bardziej elegancko, wyperfumuj i ani myśl, by tym razem cokolwiek wciągać ― to elegancki lokal, a Tobie od tych mieszanek w końcu wysiądzie serducho a nuż widelec może uda się nam wpaść w oko jakiejś pannie.
Dobrze wiesz, że nie znoszę sprzeciwów ani odmowy, więc na odwrocie od razu zapisałem Ci adres. W razie czego ― jakbyśmy trochę przesadzili z rumem ― możesz przekimać się u mnie, mam u siebie w zanadrzu jakiś stary materac.
Z pozdrowieniami
Igor
— najedź, by rozwinąć pergamin —
Freddy,
prawdę mówiąc, już dawno o tym zapomniałem ― wierz mi lub nie, ale poza obliczem sztywniaka, za którego najpewniej mnie uważasz, mam też kilka innych twarzy. Również i takie, które nie gniewają się za głupawe wyzwania w wcale nie mądrzejszej grze. Kto wie, może kiedyś to jeszcze powtórzymy w większym gronie; kto wie, może następnym razem z przypadku poznam jeszcze innych Twoich znajomych. Właściwie nie miałbym nic przeciwko temu.
Nie nazywaj tego wielkim spiskiem ― wymiana spostrzeżeń przy wspólnym powrocie do domu natchnęła nas do pewnych inicjatyw, a znając Twoją bierność, pozostajemy świadomi, że musieliśmy być ich sprawcami. Mówiła mi, że to jakaś portowa dziewczyna, ale nie jestem pewien, czy zapamiętałem dobrze jej imię ― Riven? Ponoć to jej dobra koleżanka; ponoć bardzo ładna, miła i... samotna. Wyjście we troje nie jest możliwe, bo Lora już z nią rozmawiała, a wieści o randce z Tobą przyjęła z entuzjazmem. Wierzę, że po paru głębszych potencjalny stres minie od razu, a w razie kryzysu masz nas pod ręką ― zadbamy, żeby gadka się kleiła.
Trzymaj się
Igor
— najedź, by rozwinąć pergamin —
Fred,
bardzo Cię proszę, nie wkurwiaj mnie nawet, nie wymyślaj tu teraz na poczekaniu żadnych wymówek ― jeszcze chwila, a dostaniesz wyjca i przyjdziesz tam chociaż z chorej powinności względem siostry i przyjaciela. Przecież wiem, że nie chodzisz na randki ― napisałem to specjalnie, bo właściwie skoro ona jest taka ładna i miła, a przy tym samotna, to może akurat kiedyś tam zechcesz ją gdzieś zaprosić? Wierzę, że rozumiesz ― a jeśli nie, to po prostu mi zaufaj. To nic zobowiązującego, idziemy tylko się napić, pośmiać, trochę porozmawiać.
Nie przyjmuję żadnej odmowy, nie przyjmuję żadnych przeprosin ― spróbuj się spóźnić choćby trzy minuty, a przyjdę po Ciebie osobiście i zaciągnę tam siłą. Łomot spuszczę Ci już po spotkaniu, żebyś nie świecił przed dziewczynami złamanym nosem.
Do zobaczenia
Igor
— najedź, by rozwinąć pergamin —
Freddy,
mam nadzieję, że pozostajesz zdrów, a Twoim myślom towarzyszy ostatnio nieco większy optymizm; piszę do Ciebie nie bez kozery i bynajmniej nie po to, by wypytać o to, jak spędziłeś ostatnie minuty (a może godziny?) w towarzystwie Riven, choć przyznam bezwstydnie, że zasadnym z Twojej strony byłoby podzielić się ze mną wartymi zauważenia szczegółami ― nie zrobiłeś tego do tej pory, więc masz teraz ostatnią szansę nadrobić owe zaległości.
Głównym przedmiotem tej korespondencji nie będą jednak swaty, a zupełnie niezobowiązująca propozycja pracy; znając Twoje talenty i pracowitość pomyślałem, że byłbyś stosowną osobą do podjęcia stałej współpracy z domem pogrzebowym, w którym do tej pory pracowałem. Przydałby się im ktoś silny, gotowy do przenoszenia trumien podczas ceremonii, odbioru ciał z miejsc zgonu, przygotowywania grobów czy sali pożegnań, ale i drobnych prac porządkowych wokół samego zakładu czy cmentarzy, na których odbywa się pochówek. Jak mniemam obowiązków nie ma wprawdzie aż tylu, by chcieli zatrudniać pracownika w wymiarze pełnego etatu, ale jestem pewien, że wynagrodzenie byłoby stosownie wysokie ― zwłaszcza, jeśli na rozmowie rekrutacyjnej powołasz się na mnie.
Dom Pogrzebowy Macnair znajduje się na Pokątnej, w jednej z bocznych uliczek ― jeśli zainteresuje Cię ta oferta, na pewno odnajdziesz go bez trudu. Dobrze to sobie przemyśl, ale nie zastanawiaj się nad tym zbyt długo ― na to miejsce znajdzie się na pewno sporo chętnych. I nie przychodź bez czarnego garnituru, taki strój jest wymagany od pracowników asystujących przy pogrzebie.
Nie wymagam żadnej odpowiedzi zwrotnej, choć chętnie posłuchałbym o Twoich spostrzeżeniach w sprawie starej-nowej koleżanki.
Z pozdrowieniami
Igor
— najedź, by rozwinąć pergamin —
Freddy,
mam nadzieję, że już się na mnie nie gniewasz za tego Antipasa. W ogóle tego nie przemyślałam - po prostu wyleciało ze mnie mimowolnie. Wiem, że już Ci się z tego tłumaczyłam, ale chyba dopóki znowu czegoś nie przeskrobię albo dopóki się na mnie nie zemścisz, będę sypać głowę popiołem.
Mam też nadzieję, że Ava nawiedza Cię w dobrym zdrowiu i że czujesz się dobrze.
Piszę, bo pojutrze zaczyna się Zjazd Absolwentów i pomyślałam, że może poszlibyśmy tam razem? Niekoniecznie mam ochotę patrzeć na moje dawne koleżanki, ani tym bardziej odnawiać relacje, które z pełną premedytacją porzuciłam. Za to naprawdę chciałabym spędzić ten czas z Tobą.
Obiecuję, że nie będę Cię męczyć przez cały wieczór - a jeśli już się z kimś umówiłeś, nie czuj się zobowiązany, żeby ciągnąć za sobą młodszą siostrę. Właściwie sama wahałam się, czy w ogóle iść, ale może jak zobaczę te wszystkie zmarszczki u Mary Golye, to będę mieć gotowy przepis na poprawę humoru. Daj tylko znać, jakie masz plany na ten dzień - może uda się je połączyć.
Twoja,
Lora
— najedź, by rozwinąć pergamin —
Freddy,
wiem, całkowicie cię rozumiem. Nie wiem tylko, co to właściwie był za pomysł, by dać dziecku imię Antipas? Jedyne, z czego możemy się cieszyć, to fakt, że to nie jest twoje pierwsze imię. No, ale nie martw się, Freddie, przecież możesz być kim tylko chcesz. Ja już będę się bardziej pilnować, ale ty musisz być dla mnie surowszy. Bo się rozbestwię.
Jeśli będzie beznadziejnie, po prostu wyjdziemy i urządzimy własny Zjazd Absolwentów. Ale może jednak warto poświętować, że skończyliśmy tę szkołę. Nie, Freddie - nie będę się tobą opiekować, będę z tobą spędzać czas. Umiesz się przecież o siebie zatroszczyć. Nie martw się, na pewno spotkamy jakieś znajome, uprzejme twarze. I przynajmniej nikt nas nie będzie zagadywać, kiedy pójdziemy razem. Spotkamy się tam?
Rudy miała przede wszystkim charakter. Trochę ciemnowłosa, ale reszta opisu zgadza się w punkt. Ta konstelacja na twarzy nie mogła być ładna, Freddie, bo piegi sobie sama malowała. Absurd. Wiesz, że na piątym roku na meczu Quidditcha lał deszcz i wszystko jej się zmyło? Wszystko. Jeszcze potem próbowała głupim ludziom wmówić, że piegi tak mają - że się zmywają. Pamiętaj, Fred: jeśli spotkasz Mary Goyle, błagam - nie daj się zwieść jej fałszywym piegom. Ładna twarz, a w środku zgniły ziemniak.
Twoja
Lora
— najedź, by rozwinąć pergamin —
Freddy,
i właśnie dlatego tam idziemy, braciszku. Ubierzesz się elegancko, uniesiesz podbródek i przestaniesz nadstawiać policzek. Niech wszyscy, którzy tak łatwo potrafili się z ciebie śmiać, zobaczą, że nie jesteś już tym samym Krukonem. Podejrzewam zresztą, że dziś to ty mógłbyś ich zlać do żywego - choć, jak wiemy po ostatnich wydarzeniach, przemoc budzi w tobie tylko odrazę.
A ja uważam, że masz w sobie więcej niż oni wszyscy razem wzięci. Więc nie daj po sobie poznać, że cokolwiek cię rusza. Zdradzę ci coś, co zawsze mi pomaga - potraktuj to jak małą lekcję. Kiedy będą do ciebie mówić, kiedy będą na ciebie patrzeć - nic nie rób. Spójrz na nich z wyższością, nawet jeśli będziesz musiał ją sobie tylko wyobrazić. A potem po prostu się uśmiechnij. Nic nie działa lepiej niż kpina, Fred. Naprawdę nic.
Jeśli okaże się, że będzie fatalnie, obstawiam, że Igor też wybierze barkę zamiast tego nadętego spędu. Ale nie martw się - jesteś moim plus jeden tego wieczoru.
Pokażę ci ją tylko wtedy, jeśli faktycznie dorobiła się zmarszczek. Zdziwiłbyś się, Freddy. A ja nie zamierzam ryzykować.
Twoja,
Lora
