— najedź, by rozwinąć pergamin —
Drogi Bębniarzu,
nie znam Twojego imienia (chociaż niektórzy mówią, że to Ty naprawdę trzymasz serce Nocnych Nuciaków w dłoniach!), ale wiem jedno — jeśli rytm Twoich bębnów to zaklęcie, to ja jestem kompletnie oczarowana.
Kiedy grałeś na balu, miałam wrażenie, że każde uderzenie pałeczki bije dokładnie w moim sercu. Jeśli tak właśnie działa magia dźwięku, to może mógłbyś kiedyś nauczyć mnie jednego taktu? Może gdzieś w Hogsmeade, przy kremowym piwie? Obiecuję, że nie rozleję go na bębenek (chyba). Słyszałam zresztą, że pod koniec wiosny to tam właśnie będziecie koncertować — mam więc cichą nadzieję, że zdołasz znaleźć dla mnie choć odrobinę swojego czasu. A przy okazji, że podzielisz się ze mną sekretami swojego talentu. Podejrzewam zresztą, że nie jest on Twoim jedynym...
Na osłodę wysyłam też lizaka — w wierze, że znajdziesz dla mnie trochę czasu i pozytywnie rozpatrzysz tę moją skromną propozycję.
Z uściskami uznania i życzeniami dalszych sukcesów
Największa Fanka, Amelia Plumpton ♥
