Igor Karkaroff

[Igor Karkaroff]

Igor Karkaroff

Stan i punkty zdrowia

marzec-kwiecień 1962 | stan zdrowia: pełnia zdrowia

Maksymalne HP: 294

Kara do rzutów

Zakres HP

Procent

Brak

294 - 222

> 75%

−10

221 - 148

75% - 51%

−30

147 - 75

50% - 26%

−60

75 - 0

25% - 0

[Igor Karkaroff]

marzec 1962

Freddy | Barka na rzece Taff | 3

Pobrzmiewała w nim urzekająca niewinność — ducha, myśli, a może nawet i czynu; niewinność, śladów której nie dostrzegał w drugim człowieku już od dawna. Na tej ziemi każdy — w tym i on, codziennie walczący o siebie oraz swoją przyszłość — karmił się fałszem i obłudą, zawzięcie budował siatkę koneksji, samoświadomie układał słowa w wygodne komplementy czy korzystne układy. Być może jego osąd pozostawał w tej kwestii zanadto surowy, być może świat wszędzie był tak samo parszywy, a szczególnie brzydkich barw nabierał dopiero tam, gdzie zaczynała się cywilizacja i postęp, gdzie jeden rozumny byt ścierał się z innym, naznaczonym wolną wolą istnieniem; odpowiedzi na to pytanie nie miał w zanadrzu zapewne nikt, co najwyżej — bliżej nienazwana, wyższa siła, popychająca ludzkość mocą instynktu w stronę, którą każdy — osobiście, w zgodzie z przyjętą etyką lub na jej przekór — wyznaczał miarą własnej słuszności. Jego motywacją była dominacja, odwiecznie przypisana posiadanym pieniądzom, zawartym kontaktom, piastowanym urzędom; co zaś przewodziło codzienności chłopaka z gnijącej barki? Co wyznaczało bieg jego czynów, jeśli w zwyczajnej, niewinnej rozmowie ze znajomym z dobrego domu, nie krył się choćby jeden, blady cień gorzkiej intencji?

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Lucinda | Przeklęta Warownia, Suffolk | 3

Solidna klamka wejściowych drzwi ustąpiła pod ociężałym naciskiem, zawiasy szczęknęły więc alarmująco; leżący w przedpokoju but był pierwszą z przeszkód, łomot zwielokrotnił jeszcze głuchy objaw przypadku, gdy naścienny wieszak nie zechciał przyjąć na siebie kolejnego garbu ― zawilgotniały płaszcz opadł żałośnie na podłogę, pantofel zastukał o parkiet jeszcze kilka razy, w powietrzu poniósł się dym z wypalanej fajki, a całości zawtórował dziecięcy płacz.
Płacz wymieszany z wyzbytym dźwięku, ostrym spojrzeniem matki niemowlęcia, przed którym nie zdążył umknąć; konsternacja zmiotła arogancki półuśmiech, a on ― w przepraszającym geście przyznającego się do winy sprawcy ― stanął w progu przestrzennego salonu.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Violet | Klubokawiarnia "Trzech Knotów" | 5

― Kochankowie? ― leniwie wyczytał podpis spod startej grafiki ― To przypadek czy jakaś dyskretna sugestia? ― pozwolił sobie na dwuznaczność, gdzieś pomiędzy bladym półuśmiechem a wymownym uniesieniem brwi.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Melusine | Herbaciarnia Rosy Lee Teabag | 10

― W takim razie liczę, że deser podasz osobiście... i że nie będzie go w karcie ― pozwolił sobie na pierwszą przewrotność, gdzieś pomiędzy leniwym wymieszaniem własnej, czarnej kawy, a rzuceniem okiem na zachęcający kawałek ciasta. ― Dla obopólnej wygody możemy uznać, że lubię prowokację. Wolałbym nie myśleć, że intencjonalnie wybrałaś tak osobliwe miejsce z nadzieją, że wywołasz tym u mnie konsternację... ― dopowiedział wkrótce, spojrzenie lokując na różowawych akcentach pomieszczenia i szepczących zawzięcie kobietach z sąsiedniego stolika. ― W karty mogę zagrać, ale mam nieodparte wrażenie, że w tej partii i tak trzymasz wszystkie figury, a ja mogę co najwyżej blefować, że mi to przeszkadza... ― dodał zgoła enigmatycznie, zgoła przekornie; pomiędzy palcami wykwitł papieros, a spojrzenie zatrzymało się na niebieskich tęczówkach ― długo, bezkompromisowo. ― Sekret za sekret?

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Rodzice | Cmentarz Highgate | 19

Więc choć słyszał i rozumiał, pozostawał milczący; choć docierały do niego wyrazy, brzmiące jego tembrem głosu, skonstruowane w zalążki nieoczekiwanie znajomej rozmowy, w ciszy przemierzał wzdłuż cmentarzyska, u swego boku prowadząc człowieka ― żywego, materialnego, autentycznego ― winnego być co najwyżej duchem.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Irina | Przeklęta Warownia | 20

Przez moment zdawało się, że on sam nie zna tego wyrazu własnego oblicza ― że on sam, w pewnym niedowierzaniu nad własnym czynem, machinalnie ulega mocom pochodzącym spoza zagubionego ja, jakby cudza tożsamość wkradała się właśnie do serca i przemawiała donośnym poleceniem niesienia jej krzywdy.
Ale do tego nie był przecież zdolny, tego nie potrafił zrobić nawet w afekcie, nawet w nietrzeźwości umysłu i dojmującym lęku, że tak naprawdę jest na tym świecie zupełnie sam; więc puścił, puścił nagle, w gardle czując suchość, na języku ― obrzydzenie samym sobą. I chyba łudził się przez moment, że jej dłoń dosięgnie jego policzka, niosąc tym samym stosowną karę za niedopuszczalne przewinienie; i chyba wolałby, żeby tak było, bo błysk jej pojedynczych łez zabolał go mocniej od prostego ciosu. Coś jednak podpowiadało, że nie zasługiwała na litość, ani przeprosiny; coś jednak podszeptywało, by zostawił ją tam, na podłodze, bez wyciągania dłoni pojednania, bez cichego słowa przepraszam.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Drew | Przeklęta Warownia | 24

Nie łączyło ich wprawdzie bliskie pokrewieństwo, prowadzone rozmowy również zwykły niekiedy gasnąć na zaledwie kilku wymienionych zdaniach, ale zawsze tętniło w nim ― naiwne, być może ― przekonanie, że wiązało ich bliżej nienazwane podobieństwo. Zainteresowań, ambicji, po części też pewnie tożsamości; naturalnie więc nałożył nań płaszcz niedoścignionego autorytetu, wyłuskując zeń wartości, którym ― jak szczerze sądził ― należało tutaj, na nieznanym mu lądzie, wtórować.
Bo Drew przygarnął ich obydwoje, jego i matkę, gdy niczyi, z podkulonym ogonem, przyjechali z bałkańskiej ziemi.
Bo Drew obdarzył ich szacunkiem i zaufaniem, wtajemniczając w obrazy ideologii, której sam od dawna służył, tym samym ― otwierając ścieżki w świecie elit, do którego przecież nie należeli.
Bo Drew pomógł mu opanować obcy język i obce maniery, nierzadko służąc radą przy dylematach mniejszych i większych, nierzadko służąc też pomocą przy kryzysach znaczących oraz tych zupełnie nieważnych.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Mitch | Przeklęta Warownia | 29

Każda dusza majacząca pod dachem tego domostwa skrywała jakieś bliżej nienazwane demony ― dla jednego nosiły one miano kłamstwa, inni zaś śmiało szukać ich mogli w podłej prawdzie, dla wygody wyciszanej alkoholem czy inną używką. Tak toczyć się już miało życie, odwiecznie wrzucające każde z osobna w wir kryzysów i nieprzyjemności, odwiecznie testujące granice ludzkiej wytrzymałości; i choć żadne z tych doświadczeń nie uszlachetniało, warto było naiwnie, być może, wierzyć w lepsze jutro, w ścieżkę wyzbytą spadków i zakrętów, po której stąpać można było z dumą. Godnie, z wysoko uniesionym podbródkiem, przemawiając silnym, nieznającym zwątpienia, głosem; godnie, nie uciekając od dręczących myśli problemów, lecz stanowczo dusząc ich sedno w samym zalążku, na podobieństwo chwastów, które wyrywało się wraz z korzeniami.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

kwiecień 1962

Freddy, Loretta, Philippa | Barka na rzece Taff | 11

I choć mógł nonszalancko stawiać kroki na chybotliwym pokładzie, krocząc z podbródkiem wysoko uniesionym, a kołnierzykiem koszuli nad wyraz sterczącym, to tu właśnie ― w oparach tanich papierosów Freda i w smrodzie kwitnącej wody albo psującej się z wolna ryby ― oglądał ślady dawnej, porzuconej mimowolnie normalności.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Loretta | Błędny Rycerz | 12

Musiała tylko ― do pary z nim, jako główny, sceniczny duet ― uchylić na chwilę maskę zakrywającą twarz, ten teatralnie strojny kostium, który zasłaniał prawdziwość rysów jej oblicza; musiała tylko ― w niezasłużonym dlań jeszcze zaufaniu, pijanej manierze albo omotaniu szarością ładnych oczu ― podzielić się z nim kilkoma porcjami siebie.
Ich właśnie chciał spróbować, je zapragnął właśnie teraz ― po złośliwości jednej i drugiej, w omamie urodą zlustrowaną w wyraźniejszym świetle ― przechować i naśladować. Bo mógł i bo chciał.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Nathaniel | Restauracja "Jarzębina i Jesion" | 16

Zobojętniała twarz chwilowo nabrała jakiegoś głębszego wyrazu i bynajmniej nie było to następstwo posmakowania cierpkiego wina, ni samoistnego naciśnięcia nożem na wysmażony na półsurowo comber. Ten zdobiący jego talerz mimowolnie uwolnił z siebie soki wymieszane z czerwonawą posoką, ten czekający na pierwszy kęs niewinnie uległ w końcu rytualnemu tarciu srebrnych sztućców, chwaląc się wreszcie różowym, pokrzepiającym wnętrzem, tą zadowalającą częścią swojego jestestwa.
I w dziwacznej konstatacji, nim pierwszy gryz zdążył ocenić dobrodziejstwo tutejszej kuchni, przyrównał go w myślach do siedzącego naprzeciw towarzysza, teraz jawiącego się dlań jakąś bliżej nienazwaną dawką sympatii, niegdyś jeszcze postrzeganego przez pryzmat wydumanych oczekiwań, w które trafnie ― jak szata powstała na miarę ― zdawał się wpisywać.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Freddy, Lora i Riven | Pub "Złoty Dzban" | 20

Jasna koszula, ułożona w pożądanym naprężeniu, wyglądała jakoby druga skóra, choć ramiona okalała jeszcze z zewnątrz czarna marynarka; blady uśmiech krzątał się po twarzy, ilekroć spojrzenie bacznie lustrowało to jedną sylwetkę, to drugą, na dłużej zatrzymując się jednak na tej trzeciej ― krwawa czerwień odbijała się w sąsiedniej, speszonej postury, teraz popędzoną zachętą do bezpośredniej wizyty przy barze. Po coś lekkiego do picia, dla całej czwórki, która jak jeden mąż zjawiła się dziś o umówionej zawczasu, wieczornej godzinie. Najpierw on, wystrojony jak nigdy, speszony jak zawsze, w godnej podziwu postawie pokrzepiająco punktualny; być może spisane listownie groźby potraktował nazbyt poważnie i przyszedł tu z czystej powinności, a może ― tak po ludzku, w zaskoczeniu dla niego samego, poważanego przyjaciela i równie stanowczej siostry ― po prostu dorósł do tej decyzji. Oswoił się z nią, odpowiednio przygotował, stworzył stosowne zaplecze; cokolwiek przywiodło go tu dzisiaj, chciał wierzyć, że nie przysporzy mu w istocie tak wiele przykrości, jak zechciał sugerować mieszaniną pokracznych słów, wyłażących pretensjonalnie z kawałka parszywego pergaminu.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Rodzina | Przeklęta Warownia | 28

Tutejsze krzesło mogło więc skrzypieć tak samo, jak zwykło jęczeć to z jadalni w Przeklętej Warowni, a ściany odbijać mogły echo czyichś głosów, nawet jeśli należały one do sąsiadów, nie kuzynów ― żadna z tych iluzji nie przypominała jednak rodziny. Nie pachniała jak ona, nie brzmiała jak ona, nie wyglądała jak ona. Myśl przyznawała się do tego niechętnie, równie wahliwie odnajdując blade zaproszenie na byle kolację, zwołaną i sporządzoną bez powodu; pochyłe pismo krótkiego listu uwzględniało go w tonie pełnym entuzjazmu, dystansując się zarazem od nachalności ― szanowali wszakże jego przestrzeń i wybory, nie zawsze, być może, zgadzając się z ich brzmieniem, niezmiennie uznając go jednak za swojego. Przybyłego tu wprawdzie nie tak wcale dawno, istniejącego widocznie innym od tego, co dobrze znali, a mimo to będącego im bratem i wsparciem, zaufaniem i pewnością.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Loretta | Snowdon (Yr Wyddfa) | 29

A potem już się nie odzywał, precyzyjnym machnięciem ręki klikając z dystansu na spust migawki; lekki uśmiech zastygł na twarzy, z oczyma wpatrzonymi w obiektyw, ale nie wytrzymał w tej pozie nazbyt długo ― bo już zaraz obracał się profilem do niej, bo już zaraz palcem odgarniał jej z czoła natrętny kosmyk włosów. Kamera uwieczniła każdy z tych gestów, na samym końcu zapisując coś jeszcze; coś nieplanowanego i kiełkującego z korzeni nieprzemyślanego impulsu.
Bo stwardniałe w kamień, smagane wiatrem usta zechciał rozpalić, ich też ― tak nagle ― zapragnął bez pytania zasmakować.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje:

Loretta | Bal Maskowy | 30

2, 3, 4
I choć ona, jej ciało, jej intymność, te wszystkie ukryte skrzętnie przed oczyma obcych warstwy, nie zostały przezeń wycenione, perwersyjny instynkt obudził się mimo woli, domagając się równoznacznej odpowiedzi; i choć ona, jej pociągające w całości ja, włącznie z enigmatyczną duszą, nie nosiły się sugestią, by zasługiwała ― czy w ogóle pozwalała ― na uprzedmiotowienie, nieprzemyślaną konstatacją uformował z niej uległą kukiełkę osobistych fantazji.

zakończone

|

Gracz zgłasza: Mg akceptuje: