Media magiczne

[Serpens]

Media magiczne

W magicznej Wielkiej Brytanii media odgrywają nie mniej istotną rolę niż w świecie mugoli. Czarodziejska społeczność, choć znacznie mniej liczna, posiada własne źródła informacji, które kształtują opinię publiczną, komentują bieżące wydarzenia i cieszą się dużymi wpływami. Niektóre z tytułów mają bardzo długą, kilkusetletnią tradycję, inne zaś są dość świeże, lecz prędko podbiły serca czytelników i słuchaczy. Wśród nich najważniejsze miejsca zajmują takie gazety jak Prorok Codzienny, Czarownica, Abrakadabra oraz Oko Nokturnu, a także Czarodziejska Rozgłośnia Radiowa. Każdy z tychże tytułów reprezentuje inny styl, światopogląd i ma inną grupę docelową; tematyka rozciąga się poprzez oficjalne wiadomości polityczne i sportowe, plotki i poradniki, a także sensację i rozrywkę.
Gazety dostarczane są przez sowy rano, gdy czytelnik prześle najpierw listownie chęć prenumeraty i regularnie uiszcza opłatę do sakiewki, którą ptak pocztowy zawsze ma przywiązaną do nóżki.

Prorok Codzienny

Prorok Codzienny to najpopularniejsza i najbardziej wpływowa gazeta w całej Wielkiej Brytanii. Jej egzemplarze trafiają codziennie rano do zdecydowanej większości czarodziejskich domów. Czytają go bowiem wszyscy, począwszy od urzędników Ministerstwa Magii, przez nauczycieli w Hogwarcie, po przeciętnych pracowników sklepów, czy rzemieślników. Tytuł pełni funkcję głównego źródła informacji o wydarzeniach w magicznym świecie i cieszy się opinią medium obiektywnego, choć niektórzy szepczą, że Ministerstwo Magii nie może się powstrzymać od wywierania wpływu na redaktorów, aby czasopismo przedstawiało polityków w lepszym świetle.
Prorok Codzienny porusza szeroką gamę tematów, przystępnym językiem tłumaczy sytuację polityczną, ekonomiczną i gospodarczą, a także publikuje najbardziej sensacyjne wiadomości. Istotnym elementem jest kolumna sportowa, ze szczególnym uwzględnieniem relacji z meczów Quidditcha. Siedziba redakcji Proroka Codziennego znajduje się w Londynie, przy ulicy Pokątnej.
Nie jest znana dokładna data pierwszego wydania tej gazety, ale najstarszy zachowany egzemplarz pochodzi z 1743 roku, kiedy opublikowano obraźliwy artykuł na temat Gideona Flatwortya, znanego działacza antymugolskiego, którego Prorok Codzienny nazwał "nie tyle czarodziejem, ile głupim, leniwym grubasem, który przez cały dzień leży na dość cuchnącej poduszce i oczekuje, że ludzie będą go za to podziwiać".

Redaktorem naczelnym Proroka Codziennego jest Winkus Smudgley, około pięćdziesięcioletni czarodziej, znany z wyjątkowego perfekcjonizmu oraz bezwzględnych wymagań wobec zespołu redakcyjnego gazety. Określany jako "pracoholik", niemal całe swoje życie poświęcił dziennikarstwu. Zanim objął obecne stanowisko, przez wiele lat pracował jako ceniony reporter śledczy, specjalizując się w sprawach politycznych. To wysoki, bardzo chudy i przywodzący na myśl pająka mężczyzna o lśniącej łysinie i haczykowatym nosie; zawsze elegancko odziany, zgodnie z czarodziejskimi trendami. Smudgley budzi respekt, a jednocześnie zaufanie, potrafi poprowadzić rozmowę tak, aby rozmówcę pociągnąć za język.

Czarownica

Zdecydowanym numerem dwa (jeśli nie jeden) na rynku prasowym jest czasopismo dedykowane wiedźmom. Czarownica jest bowiem tytułem, który łączy tematykę lifestylową z codziennością kobiet, oferując przy tym lekką, rozrywkową formę. Na łamach Czarownicy można znaleźć porady dotyczące urody, eliksirów pielęgnacyjnych, nowości kosmetycznych, tematy dotyczące prowadzenia gospodarstwa domowego, przepisy oraz porady dotyczące mody, gotowania czy życia uczuciowego. Bardzo popularną kolumną jest również kolumna plotkarska. W każdym wydaniu Czarownicy znaleźć można artykuły o popularnych czarodziejach i czarownicach, a także horoskopy, konkursy i zaklęcia praktyczne przydatne każdej wiedźmie.
Choć Czarownica nie należy do standardowej prasy informacyjnej, jej wpływ na opinię publiczną  – zwłaszcza wśród kobiet  – jest znaczący. Gazeta nie stroni bowiem od sensacyjnych treści i plotek, przez co bywa również przedmiotem krytyki. Niektórzy określają ją pogardliwym mianem "tabloidu".
Mimo tego, Czarownica pozostaje ważnym elementem medialnego krajobrazu, ukazuje się regularnie, a jej barwny styl, lekkie pióro redaktorów i praktyczne porady sprawiają, że cieszy się wiernym gronem czytelniczek w różnym wieku.

Redaktorem naczelnym Czarownicy jest Griselda Misslethorpe (postać NPC), a więcej informacji o niej można znaleźć w tym temacie.

Abrakadabra

Abrakadabra to najmłodszy w tym zestawieniu tytuł, jednak z prędkością nowej miotły sportowej zyskuje popularność. Wydawany od zaledwie pięciu lat już zdążył zdobyć serca uczniów Hogwartu i młodych czarodziejów, stając się ich ulubionym źródłem informacji o świecie magii, ale tym bardziej kolorowym, artystycznym i rozrywkowym.
Gazeta niemal całkowicie pomija tematy polityczne i poważne sprawy społeczne, zamiast tego skupiając się na tym, co naprawdę interesuje młodych (ale nie tylko!). Czytelnicy mogą znaleźć tu wywiady z popularnymi piosenkarzami, aktorami teatralnymi i młodymi artystami, a także osobami uchodzących za ikony mody. Znaleźć tu można ponadto także recenzje nowych utworów, sztuk teatralnych i głośnych wydarzeń artystycznych. Jeśli coś jest na czasie, z pewnością Abrakadabra o tym napisze.
Czasopismo nie stroni od plotek, lecz czyni to z większym umiarem niż bardziej sensacyjna Czarownica. Redaktorzy stawiają na bardziej przyjazny ton, nowocześniejsze spojrzenie na świat, celebrację twórczości oraz nieskrępowanego wyrażania siebie w magicznej kulturze. Dzięki świeżości stylu i temu, że dotyka tematów bliskich sercu młodego pokolenia, Abrakadabra zyskała reputację gazety nowoczesnej i inspirującej. Wielu młodych czarodziejów sięga po nią z entuzjazmem, nie tylko po to, aby dowiedzieć się, co jest "na czasie", ale też po to, aby poczuć, że ich głos w świecie magii również ma znaczenie - redakcja chętnie publikuje listy czytelników.

Redaktorem naczelnym Abrakadabra jest Elio Flitter, a jego awans wzbudził niemałe poruszenie na rynku wydawniczym, ponieważ nie ma on więcej niż trzydzieści lat. Słynie ze swego entuzjazmu, kreatywności i świetnego wyczucia trendów wśród młodego pokolenia. Elio jest absolwentem Hogwartu, a po szkole przez kilka lat pracował jako redaktor Czarownicy, zajmując się tematyką muzyki i sztuki. To czarodziej zawsze uśmiechnięty, energiczny i pełen pomysłów; nosi barwne szaty, o ekscentrycznych krojach i zdobieniach, a jego znakiem rozpoznawczym są okulary w grubych, złotych oprawkach i fioletowa tiara. Flitter wierzy, że młodzi czarodzieje zasługują na medium, które będzie mówić ich głosem i pokazywać, że magia to nie tylko tradycja i historia, ale również sztuka, styl, muzyka i radość życia. Elio często sam prowadzi wywiady i ma świetny kontakt z młodymi artystami oraz czytelnikami.

Oko Nokturnu

Oko Nokturnu jest nielegalną gazetą krążącą potajemnie w szemranych zakątach Wielkiej Brytanii i znaną jedynie tym, którzy żyją na granicy prawa, zazwyczaj w zgodzie z ciemnymi mocami. Wydawana jest na grubym, pożółkłym pergaminie przesiąkniętym zapachem wilgoci i stęchlizny, a jej strony zdobią makabryczne ilustracje – tańczące szkielety, mrocznie uśmiechnięte czaszki oraz wizerunki złowrogich stworzeń, które zdają się poruszać w bladym świetle księżyca. W magicznym półświatku gazeta cieszy się sławą i niezdrowym zainteresowaniem; jej teksty pełne są sarkazmu, przepowiedni śmierci oraz sekretnych informacji o zakazanych zaklęciach, klątwach i rytuałach, które przyprawiają o dreszcz nawet najbardziej wytrawnych czarnoksiężników. Ministerstwo Magii od dawna próbuje stłumić obieg gazety, traktując posiadanie jej egzemplarzy jako przestępstwo i wymierzając za to surowe kary – jednak mimo zakazów jej popularność w mrocznym podziemiu tylko wzrasta. Im bardziej potępiane jest jej posiadanie, tym większy nakład rozchodzi się między szemranymi głowami. Siedziba redakcji pozostaje nieznana.

Za gazetą stoi tajemniczy czarodziej pod pseudonimem Mortimer Graves, redaktor naczelny, którego nazwisko wywołuje równocześnie grozę i szacunek. Niewiele osób spotkało go na żywo, ale na Nokturnie krążą plotki, że jego posępna aparycja – wysoka, wychudzona sylwetka, ziemista cera oraz eleganckie szaty w stylu dawnej, upadłej arystokracji – nadają mu wygląd żywego trupa. Graves słynie z ciętego języka, ironicznych komentarzy i niezwykłej biegłości w nekromancji. Podobno w zamian za umiejętność odkrywania najpilniej strzeżonych tajemnic, zawarł pakt ze śmiercią, przez co zawsze wyprzedza innych. Choć nie widuje się go publicznie, jego podszyte grozą słowa roznoszą się w półmroku, a każde wydanie gazety wzbudza ogormne poruszenie.

Czarodziejska Rozgłośnia Radiowa

Czarodziejska Rozgłośnia Radiowa to główna stacja radiowa na magicznym rynku medialnym. Jest powiązana z Prorokiem Codziennym. Dla słuchaczy przygotowywane są różnorodne programy, od wiadomości po rozrywkę, dzięki czemu pozostaje obecna w codziennym życiu wielu czarodziejów.
Większość czasu radiowego jest jednak zarezerwowana dla muzyki. To właśnie dzięki CRR magiczni muzycy mają szansę dotrzeć do nowych odbiorców. Każdy słuchacz może znaleźć coś dla siebie. Usłyszeć bowiem można zarówno Celestynę Warbeck jak i młodszych artystów, bliższych sercom nastolatków. Bardzo popularna jest audycja Godzina Czarów, prowadzona przez Aurelię Fenwick: skupia się na życiu gwiazd, plotkach i magicznych ciekawostkach przerywanych najpopularniejszymi utworami. CRR transmituje również poranne, popołudniowe i wieczorne wiadomości, prognozy pogody, porady dnia oraz reklamy.

Cassius Bramble oraz Lila Twigg - to ulubieńcy widzów i zarazem redaktorzy naczelni. Ta para znana jest w szczególności z porannego programu Magiczne Dzień Dobry!, który prowadzą każdego poranka w charakterystyczny dla siebie sposób - ironiczny i błyskotliwy, zawsze z wyczuciem. Cassius to czarodziej w średnim wieku, były dziennikarz sportowy, słynący ze swojego głośnego śmiech, zamiłowania do quidditcha i ciętego języka, natomiast Lila to młodsza, pełna uroku i energii czarownica o niezwykle przyjemnym dla ucha, głębokim głosie i doskonałym wyczuciu. Ich program to mieszanka humoru, wiadomości, muzyki i interakcji z publicznością. Duet redaktorów regularnie czyta sowy od słuchaczy, komentuje wydarzenia z magicznego świata w żartobliwy sposób, a czasem wdaje się w zabawne sprzeczki na antenie. Dzięki naturalnej chemii i kontrastującym osobowościom Cassius i Lila stali się jednymi z najbardziej lubianych głosów czarodziejskiego świata.