Serpens > Organizacja > Akta postaci > Zaakceptowane > Czarodzieje > Michael Scaletta

Twój przeglądarka ma wyłączoną obsługę JavaScript. Aby korzystać z wszystkich funkcji tej strony, musisz włączyć JavaScript.

Michael Anthony Scaletta

Dusza

Personalia rodziców

Julia (z domu Sauveterre) i Michele Scaletta

Aspiracje

zgrana i żyjąca w dostatku rodzina

Amortencja

spalany tytoń, miód z kwiatów pomarańczy, świeże pranie

Różdżka

11 i ¾ cala, giętka, wibrys kuguchara, wierzba

Hobby, pasje

literatura, szachy czarodziejów, wódka i blues

Bogin

martwa matka

Umysł

Data urodzenia

7 marca 1936

Miejsce urodzenia

Wielka Brytania

Miejsce zamieszkania

Gladstone Street 28/4, Cardiff

Język ojczysty

angielski

Genetyka

Czarodziej

Ukończona szkoła

Hogwart (Slytherin)

Zawód

złodziej, złota rączka, zapalony poszukiwacz kosztowności

Czystość krwi

Półkrwi

Status majątkowy

Zakurzona sakiewka

Ciało

180

Wiek

Wzrost

Waga

brązowy

ciemnobrązowy

Kolor oczu

Kolor włosów

Budowa ciała

Zupełnie przeciętna, szczupła, choć bynajmniej nie wątła. Smukła, acz względnie silna; łatwo umykająca w zbiorowiskach ludzi, niewyróżniająca się.

Znaki szczególne

rozwichrzona fryzura, papieros za prawym uchem i wrodzona obojętność

Preferowany ubiór

Nieformalny, wygodny, prosty, dla niektórych wręcz nudny. Schludny i czysty, przy tym do bólu mugolski, zwykle pozbawiony wzorów, dystansujący się od wyrazistych kolorów. Kroje i fasony pamiętają jeszcze poprzednią dekadę, ale klasyka i minimalizm nie wyróżniają się w tłumie.

Zajęty wizerunek

Marlon Brando

W rękach majaczył stary, podniszczony dziennik. Objętościowo niegruby, choć wyraźnie wysłużony, z zakurzoną okładką i postrzępionymi gdzieniegdzie stronicami pergaminu, na których pochyłe pismo układało się w donośne wyznanie. Zwyczajowo zajrzał na początek — tam, gdzie dobre wspomnienia po raz pierwszy mieszały się już z gorzkimi rozczarowaniami.

echoes of exile

1940-1943 - odsiadka ojca w więzieniu

Dom był skromny, choć schludny, tętniący miłością i wybaczający błędy. Odwiecznie pachniał świeżym praniem i sycylijskim deserem, przepis na który z ojczyzny przywiózł ojciec o tym samym imieniu. Nie znał świata magii ani rządzących nim praw, ale mezalians wepchnął go w szpony uczucia, które nie słuchało społecznych oczekiwań. Odradzano jej go, bo był ubogim imigrantem i mugolem, zrodzonym z włoskiej roli bohaterem klasy robotniczej, na oślep poszukującym perspektyw na szumnym, europejskim Zachodzie. Z trudem adaptował angielskie zgłoski i obyczaje, po części tęskniąc do rodziny, którą pozostawił za plecami; z nie mniejszą trudnością asymilował się w miejskim zgiełku Londynu, między dorywczą pracą w fabryce jednej czy drugiej. Serce miał dobre, napełnione szlachetnymi wartościami, ale wychował się w innym świecie. Innym od tego, który poznał zagranicą; innym od tego, w którym wspólnie z braćmi, pomiędzy prowincjami, przewozili na ośle kradziony ser i butelkę wina.
A dopóki on do tego domu wracał, pomiędzy murami starej kamienicy dało się wyłapać śmiech, woń kolacji, widmo rodziny, błyszczące oczy chłopca upatrujące w nim autorytetu.
Później nie było już niczego. Bo długi i nierozsądek wtrąciły go do więzienia, a rozkaz sił alianckich — na wojnę, do walki ze swoimi, z której już nigdy nie wrócił. Został po nim tylko suchy list z kondolencjami, płacząca dniami i nocami matka, wreszcie — tęskniący za figurą ojca, pozostawiony sam sobie syn.

burden of blood

1943 - śmierć ojca w inwazji na Sycylię

Następne stronice dziennika opisywały już Hogwart; zielono-srebrne sztandary Slytherinu przyjęły go w swoje progi, choć niezupełnie serdecznie. Stare szaty niosły się pogłosem szyderstwa ze strony rozpieszczonych dzieciaków z zamożnych domów, obcobrzmiące nazwisko jawnie oznajmiało zaś o nieczystej krwi. Mógłby wtedy posłusznie skulić głowę i pochować się po kątach rozległego zamczyska, mógłby wtedy wtopić się w obszerny tłum, będąc nikim i przypominając zupełnie nikogo, ale bylejakość go tłamsiła. Tłamsiła i gorsząco przypomniała o tym, że od niedawna był niczyj. Nie czuć na sobie niczyjego wzroku — to jest najgorsze, stwierdzał głucho, kreśląc na pergaminie kilka krótkich słów niewygodnej prawdy. Nie porywały go rozległe tomiszcza starych ksiąg, pomimo bystrego umysłu zdawał się też nie mieć wyjątkowych talentów ani zdolności; wyróżniała go jednak zawziętość, ambicja i umiłowanie dla wolności. Definiował ją po swojemu i tak też definiować chciał samego siebie — na przekór systemowi, w oderwaniu od zdrowego rozsądku, w geście teatralnych wręcz manifestów czyniąc wszystko to, co miało malować się miało jakąś konsekwencją. Podążał własnymi ścieżkami, rzadko mając w poważaniu zasady, jeszcze rzadziej — obcy komentarz i cudzą opinię; co tydzień szlaban, co miesiąc — nauczycielski przytyk, że tym sposobem niczego w życiu nie osiągnie. Gdzieś pomiędzy pojawiła się jednak rówieśnicza aprobata — wypracowany trudem szacunek ze strony tych, którzy przedtem zerkali na niego niechętnie; gdzieś pomiędzy pojawił się może i nawet trącający zazdrością podziw, że miał w sobie dość odwagi, by w całym natłoku presji pozostawać sobą.
Bo nigdy nie zapomniał o swojej tożsamości, z całej dostępnej wiedzy najchętniej chłonąc tą, którą wybrał dla siebie samodzielnie. Bez niczyjej pomocy wyszlifował włoski, choć ojciec pozostawił mu w tej mowie zaledwie półsłówka; bez niczyjej pomocy wsiąknął w historię mugoli, choć ojciec podzielił się z nim zaledwie jej fragmentami. Reszta była koniecznością.

salt and silence

1953 - wydalenie ze szkoły

Ostatni rok szkoły zebrał żniwa głupoty i nieroztropności. W obliczu miłości — bo tak zwykł uzasadniać wiele ówczesnych decyzji — nietrudno było odnaleźć i wytknąć dręczące go słabości. Ona była wtedy tą jedną, szczególną; ona była wtedy tą, która mogłaby wyzwolić w nim coś innego, z odpowiednią siłą być może nawet wtłoczyć weń przykładność, której od zawsze mu brakowało. Ale z nim zasmakowała wyzwolenia i z nim też porzuciła poukładanie, które wyniosła z surowego domu, owianego dyscypliną, chłodem i wymaganiem. Jej rodzice awanturowali się w korespondencji na zaskakujące doniesienia nauczycieli o pogorszeniu jej wyników, a po nieszczęśliwym wypadku w Zakazanym Lesie — po którym wylądowała na tydzień czy dwa w szpitalnym skrzydle — w końcu zainterweniowali. Bo nocna wycieczka poza szkolne mury była przecież jego pomysłem, bo to on był przecież prowodyrem całego zła, które znikąd spadło na ich córkę; wyrzućcie go, zażądali w groźbie podszytej wpływami i znajomościami, wyrzućcie, albo postawimy jego i całą kadrę Hogwartu przed Wizengamotem, dopowiadali, na poczekaniu kształtując zapowiedź kary, która nie była wcale bardziej optymistyczna. Na kilka miesięcy przed końcem roku wrócił więc do domu — do zawiedzionej matki, z gulą frustracji i bez większych perspektyw.
Nic tam na niego jednak nie czekało. Matka — jakby na moment wyrwana ze swojego zwyczajowego transu przygnębienia — z trudem zniosła przywiezione ze Szkocji rewelacje; dawne milczenie, przetykane jeszcze niekiedy byle konwersacją o pogodzie, szwarcu, mydle i powidle, przeistoczyło się w niezręczną, głęboką ciszę zarzutów. Pretensji, którymi dzielili się obydwoje, z niechęcią zamieszkując razem ciasny i skromny kąt rodzinnego domostwa. I ona, i on prędko pojęli, że to nie było miejsce dla niego; że pragnienie samodzielności machinalnie nakazuje mu uwić własne, powstałe na jego zasadach gniazdo, w które ona nie będzie mogła ingerować. Dorywcze prace nie jawiły się ani satysfakcjonującym zarobkiem, ani przyjemną częścią codzienności; w końcu postanowił odnaleźć się gdzieś indziej. Tam, gdzie wilgoć dobierała się do każdego skrawka ciała, gdzie słońce nieznośnie paliło skórę, a zapach ryb — tych starych i tych świeżych — dożywotnio osadzał się na włosach i znoszonych koszulach. Rodziny — przybranej, nowej i po prawdzie obcej — poszukał w porcie.

sic parvis magna

1953-1957 - oswajanie się z portem, pierwsze kradzieże

Przez miesięcy kilka wchłaniał obyczaje brudnych i szarych doków wschodniego Londynu. Wtedy poznał prawdziwy smak rumu, metaliczny zapach krwi i cenę porachunków, które były tu chlebem powszednim; wtedy też zaciągnął się na okręt jeden i drugi, na kolejnych parę tygodni znikając w nowym i, bądź co bądź, trudnym do zrozumienia fragmencie rzeczywistości. Z sumiennością walczył o szacunek kapitana, ale nie należał przecież do tego świata, nie z niego powstał; fizyczna harówka stała się monotonią, a to jej, tak właściwie, nie lubił w życiu najbardziej. Nogi w końcu zawędrowały na ląd — starte na butach zelówki wybrały mniejsze, choć równie parszywe Cardiff, a w nim — zaniedbaną, ale własną, kupioną za zaoszczędzone pieniądze, kawalerkę. Szczęściem i pracowitością uczynił z niej znacznie przytulniejsze miejsce; nie zwykł jednak mówić głośno, że już wtedy — dorabiając na budowach i remontach — chciwie ukradł czasami puszkę gruntu czy rolkę wcale nieładnej tapety. Na nabrzeżu podobne zagrywki nazywano zresztą inaczej — zaradnością.
W końcu ta portowa zaradność przerodziła się w codzienność, a codzienność — w niechlubną walkę o przetrwanie. Spryt i ambicja sięgały dalej od jego realnych możliwości, więc doraźne zajęcia męczące ciało i ducha zamienił na prostsze alternatywy. Od kieszeni byle przechodnia do oszustwa w grze karcianej; od niewinnych włamań do majaczących potencjałem domostw przez wyrachowane, nocne najścia sklepów z biżuterią czy handel suszem i eliksirami o podejrzanym pochodzeniu. Łapał się każdego zajęcia, z premedytacją zawłaszczając wszystko to, co w jego oczach zawidnieć mogło jakąkolwiek wartością. A przy tym, przy tym czasami też marzył — o czymś większym, istotniejszym, dla niego osobiście ważnym.

lure of adventure

1961 - pierwsza wyprawa w poszukiwaniu skarbów

Niekiedy wystarczał mu impuls — podszyty adrenaliną i naprawdę urodziwą wizją, obudzony nienormalną motywacją i siłą wiary tak wielką, że na przekór nieprawidłowościom, on dalej brnął w zaparte. Kolejne kartki pergaminu wspominały imponującą, długą i nieznającą jeszcze swojego końca, drogę — od legendy po weryfikację, od zalążków byle planu do jego konsekwentnej realizacji. Wieść o świętym Kutbercie, którego zwłoki — pochowane już w VII wieku — nie rozkładały się przez kilkaset lat, z pozoru wydawała się naiwną historyjką dla religijnych mugoli, ale wnikliwsze prześledzenie dokumentów na dłużej skierowało wzrok w stronę mitycznej księgi. Ewangeliarza, który rzekomo spoczywał w trumnie razem z nim, klechą wywiezionym przez Duńczyków po ichniejszej inwazji na Lindisfarne. Ciało — a właściwie ogołocony do reszty szkielet — znaleziono wprawdzie znacznie wcześniej, już przed stu laty; niemagiczni uczeni co do jednego pozostawali jednak zgodni — odkryty w grobie rękopis był kopią. Marną podróbką, którą ktoś wepchnął w miejsce nasyconego magią oryginału. I tu zaczęły się poszukiwania artefaktu, wśród niemagicznych owianego nie byle jaką legendą, dla niego zaś jawiącego się jako styk światów, na granicy którego sam od urodzenia tkwił.
Intuicja poniosła go od Durham po Bamburgh, w ślad za Normanami, przypuszczeniami, hipotezami; od byle wskazówki do rzeczywistego tropu, którym bynajmniej nie obawiał się podążać. Potrzeba efektywnych i szybkich podróży wyćwiczyła go w transmutacji i wytwórstwie świstoklików, zaś śledzenie mugolskich rozpraw naukowych i wiekowych zapisków — w podstawach łaciny i bazowej wiedzy o chrześcijaństwie. Jak dotąd podróże te nie przyniosły mu jeszcze oczekiwanej gratyfikacji, ale było coś wyjątkowo pociągającego w rozglądaniu się za bogactwem w taki sposób, by podły grzech poczucia winy nie obciążał dłużej silnych ramion.
Bo wyrzuty sumienia niejednokrotnie przecież zżerały go od środka, chwilowo tylko kojone kieliszkiem wódki albo parszywym lolkiem od znajomego dilera.

a thief's end

Być może był to zaledwie początek, być może zaś — zwiastun niedalekiego końca, bo reszta stronic dziennika pozostawała jeszcze niezapisana. Zamknął go ze stanowczością, rzucając na pobliski stolik przybrudzony popiołem z papierosów, łudząc się, że tenże — a raczej zapisana w nim rzetelnie historia — nie spopieli się aż tak prędko.
Wystarczy, że to stało się już z nim samym.

Pozostało PP

Pozostało PM

OPCM

Uroki

Czarna magia

Transmutacja

Magia lecznicza

Eliksiry

Siła

Wytrzymałość

Szybkość

Ścieżka IX — Mugoloznawstwo

Historia i kultura mugoli

Mugolskie urządzenia

Ścieżka XI — Ekonomia i handel

Rozpoznawanie wartości przedmiotów dotyczących profesji postaci

Ścieżka XII — Przestępczość

Włamywanie się i otwieranie zamków

Fałszerstwo i manipulacja dowodami

Zręczne ręce i kradzież kieszonkowa

Sabotaż i eliminacja śladów

Przemyt i czarny rynek

Ścieżka XIII — Szpiegostwo

Kamuflaż i maskowanie tożsamości

Unikanie pułapek i zabezpieczeń

Skradanie się

Fałszerstwo i manipulacja dokumentami

Ścieżka XIV — Odkrywanie świata

Kartografia i nawigacja

Przewodnictwo i przetrwanie w nieznanych terenach

Eksploracja ruin i starożytnych miejsc

Ścieżka XVI — Społeczeństwo i wpływy

Sztuka kłamstwa i oszustwa

Odczytywanie emocji i czujność

Ścieżka XVIII — Sport

Walka wręcz

Pływanie

Ścieżka XIX — Technika i rzemiosło

Majsterkowanie i budownictwo

Wytwórstwo świstoklików

Ścieżka XX — Poliglotyzm

Język włoski

drzewko

Odpowiedz

Mistrz Gry

Co ma być to będzie, a jak już będzie, to trzeba się z tym zmierzyć.

Wiek

999

Zawód

Mistrz Gry

Genetyka

Czystość krwi

czarodziej

mugol

Sakiewka

Stan cywilny

bezdenna

wdowiec

Uroki

Czarna Magia

OPCM

Transmutacja

Magia Lecznicza

Eliksiry

Siła

Wyt.

Szybkość

Brak karty postaci

07-24-2025, 18:15

Witamy na forum Serpens!

Mistrz Gry utworzył dla Ciebie osobisty dział, w którym została umieszczona Twoja skrytka bankowa. Udaj się do niego i opublikuj temat z sowią pocztą oraz umieść tam swój prywatny kuferek. Na start otrzymujesz też od nas skromny prezent – znajdziesz go w swoim ekwipunku.

Możesz już rozpocząć zabawę na forum! Zachęcamy, abyś sprawdził, co Ci się przyśniło, rozeznał się w aktualnych wydarzeniach oraz spytał, kto zaczyna.

Odtąd Twoje słowa, decyzje i sojusze mają znaczenie. Uważaj, komu zaufasz — wężowe języki są zdradliwe. Dobrej zabawy!

Karta zaakceptowana przez: Philippa Moss

Odpowiedz

Mistrz Gry

Co ma być to będzie, a jak już będzie, to trzeba się z tym zmierzyć.

Wiek

999

Zawód

Mistrz Gry

Genetyka

Czystość krwi

czarodziej

mugol

Sakiewka

Stan cywilny

bezdenna

wdowiec

Uroki

Czarna Magia

OPCM

Transmutacja

Magia Lecznicza

Eliksiry

Siła

Wyt.

Szybkość

Brak karty postaci

07-29-2025, 18:35

Michael Scaletta

Ekwipunek

pozostałe przedmioty spoza automatycznego ekwipunku

darmowa sowa pocztowa

Historia rozwoju

[29.07.2025] zatwierdzenie karty postaci, +1 OPCM
[05.08.2025] zdobycie trofeum: Pierwszy dzień w Hogwarcie, +20 XP
[17.08.2025] zdobycie trofeum: Weź moje złoto, +20 XP

Odpowiedz

Starszy wątek | Nowszy wątek

Skocz do:

Zaloguj się
Login:
Hasło:	Nie pamiętam hasła
	Zapamiętaj mnie